2012 წლის 12 ივლისს ვლადიმერ პუტინმა და ვიქტორ იანუკოვიჩმა დაასრულეს მოლაპარაკებები თუზლას კუნძულის ბედთან დაკავშირებით. ერთობლივ შეხვედრაზე რუსეთისა და უკრაინის მეთაურებმა ხელი მოაწერეს განცხადებას ქერჩის სრუტეში საზღვრების დელიმიტაციის შესახებ.
უკრაინის საგარეო საქმეთა სამინისტროს დეპარტამენტის დირექტორის ოლეგ ვოლოშინის თქმით, თუზლას კუნძულის ბედი არც კი განიხილებოდა. მთავრობათაშორის მოლაპარაკებებზე ეს ეხებოდა მხოლოდ წყლის არეების საზღვრების დელიმიტაციას - შავი და აზოვის ზღვების ხაზებს და ქერჩის სრუტეს.
თუ ისტორიას გადახედავთ, ოლეგ ვოლოშინის სიტყვების გაგება შეგიძლიათ. ტუზლას კუნძული გამოჩნდა 1925 წელს - ძლიერმა ქარიშხალმა ჩამოიშორა შუშის ისტმი, მეთევზეებმა ხელით გააფართოვეს სრუტე. მიწის ნაკვეთი მდებარეობდა კრასნოდარის მხარესა და ყირიმის ავტონომიურ საბჭოთა სოციალისტურ რესპუბლიკას შორის, რომლებიც RSFSR– ს შემადგენლობაში იყვნენ. ტუზლას კუნძულს სტატუსი არ ჰქონდა. 1941 წლის იანვარში, რსფსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის განკარგულებამ კუნძული შეიტანა ყირიმის ასსრ-ში.
1954 წლის თებერვალში ყირიმის რეგიონი გახდა უკრაინის სსრ. შესაბამისად, კუნძულ ტუზლას თავდაპირველად შეუერთდა უკრაინის სსრ. საბჭოთა კავშირის დაშლის დროსაც ეს ფაქტი არავის დაუდავებია.
პირველად, ტუზლას კუნძულის ბედი და მისი კუთვნილება კრასნოდარის მხარეში 1997 წელს გაიზარდა. ალექსანდრე ტრავნიკოვის სტატიებსა და წიგნებში ჩამოთვლილია კრასნოდარის ტერიტორიის კუთვნილი ტერიტორიები. მათ შორის იყო კუნძულ ტუზლა. შემდეგ ამ თემას რამდენიმე ადამიანი მიაქცია ყურადღება. ამასთან, 2003 წლის ბოლოს, კრასნოდარის ტერიტორიის ხელისუფლებამ დააყენა საკითხი ბანკის დამცავი კაშხლის მშენებლობის შესახებ. მუშები უკრაინელმა მესაზღვრეებმა შეაჩერეს.
იმავე წლის დეკემბერში სახელმწიფოთა მეთაურებმა ხელი მოაწერეს დოკუმენტს ქერჩის სრუტისა და აზოვის ზღვის თანამშრომლობისა და ერთობლივი გამოყენების შესახებ. ტუზლას კუნძულის საკუთრების საკითხი არავის დაუყენებია.
ისინი თუზლას კუნძულის საკითხს მხოლოდ 2012 წელს დაუბრუნდნენ. პუტინმა და იანუკოვიჩმა ხელი მოაწერეს ერთობლივ დოკუმენტს შავი და აზოვის ზღვებისა და ქერჩის სრუტის დელიმიტაციის შესახებ. სტრატეგიული პარტნიორობა და საზღვაო გზების ერთობლივი გამოყენება მოხდება რუსეთსა და უკრაინას შორის კეთილმეზობლური ურთიერთობებისა და მეგობრობის სულისკვეთებით.
ამავდროულად, უკრაინული მხარე დაჟინებით ითხოვდა არსებული საზღვრების შენარჩუნებას და გარანტირებდა კომპრომისს ეკონომიკური საკითხების მოგვარებაში.
ტუზლას კუნძულზე ჯერ კიდევ იყო დავები. კონსტანტინე გრიშენკომ ხაზგასმით აღნიშნა, რომ უკრაინული მხარე ასევე მოითხოვდა ქერჩის სრუტის წყლის არეალში საზღვრის გატანას სსრკ-ს რუქებზე მითითებული ხაზების შესაბამისად. მაგრამ ამავე დროს, არხის ერთობლივი გამოყენების შესახებ შეთანხმება არცერთმა მხარემ არ გააპროტესტა. ვლადიმერ პუტინმა მოკლედ განმარტა, საზღვრები მხოლოდ ვიზუალური იყო რუკებზე. ამ განყოფილებისთვის იურიდიული ფორმა არ არსებობდა.
