ხუთი ბეჭედი თანამედროვე ოლიმპიადის საერთაშორისო სიმბოლოა, რომელიც მე -20 საუკუნის დასაწყისში გამოიგონეს. ეს შეჯიბრის ათი ატრიბუტიდან ერთ – ერთია, რომელიც მოიცავს ცეცხლს, ზეთისხილის ტოტს, ჰიმნს, მედლებს, ლოზუნგს და ა.შ.
თითქმის ერთდროულად ოლიმპიური თამაშების აღორძინებასთან ერთად, მათი თანამედროვე ვერსიით, რომელიც მე -19 და მე -20 საუკუნეების მიჯნაზე დაეცა, გამოჩნდა ე.წ. ოლიმპიური მოძრაობა. მისი დამფუძნებელი იყო ბარონი პიერ დე კუბერტენი, რომელმაც ასევე ითამაშა ცენტრალური როლი ოლიმპიადის ისტორიაში ახალი ეტაპის შემუშავებაში. მოძრაობის ძირითადი იდეა იყო საერთაშორისო სპორტის სრული გაუცხოება მონაწილე ქვეყნების პოლიტიკური ურთიერთობებისგან.
სწორედ ოლიმპიადის საერთაშორისო სიმბოლოს შექმნის საფუძველი იყო ყველა ქვეყნის სპორტსმენთა გაერთიანებისა და მშობლიურ ქვეყნებში პოლიტიკური სიტუაციიდან უარის თქმის იდეა. თეთრი ფერის დროშაზე სხვადასხვა ფერის ხუთი რგოლი, ერთი ვერსიით, წარმოადგენს ხუთ კონტინენტს. ბანერის თეთრი ფერი ნიშნავს, რომ ოლიმპიადის დროს ქვეყნებს შორის არ არსებობს პოლიტიკური კონფლიქტები. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, მსოფლიო მშვიდობა. სინამდვილეში, ეს იყო უძველესი თამაშების მთავარი პრინციპი, რომლის გადატანას პიერ დე კუბერტენი ცდილობდა თანამედროვეობაში.
ასევე არსებობს ბეჭდების ფერის კიდევ ერთი ვერსია. დე კუბერტინმა ძალიან პოპულარული ფერები აირჩია, რომელთაგან ერთი მაინც აუცილებლად არის წარმოდგენილი ნებისმიერი ქვეყნის ეროვნულ დროშაზე. ამასთან, წყაროების უმეტესობა ადასტურებს პირველ ვერსიას. მისი თქმით, ლურჯი შეესაბამება ევროპას, ყვითელი აზიას, შავი აფრიკას, წითელი ამერიკას და მწვანე ავსტრალიას. რგოლების გადაკვეთა ასახულია ოლიმპიურ ქარტიაში, ე.ი. თამაშების დებულება, რომლის მიხედვითაც შეჯიბრში მონაწილეობა შეუძლიათ მსოფლიოს ნებისმიერი კანის, კანის ფერისა და რელიგიის სპორტსმენებს. დაუშვებელია დისკრიმინაცია რაიმე ნიშნით.
ოლიმპიური თამაშების ჩატარების მეთოდიდანაც ჩანს, რომ თამაშების წესდება ყოველთვის არ არის დაცული. გახსნის ცერემონიაზე, უცვლელად
ჩნდება ოლიმპიადის სიმბოლოები, რომლებიც მას თან ახლავს მთელი შეჯიბრის განმავლობაში. მათ შორის წმინდა ოლიმპიური ალი, რომელიც, თავის მხრივ, მზის სიმბოლოა მსოფლიოს ქვეყნებზე. ამასთან, ყველა ქვეყანა არ ასრულებს ქარტიას. ამ სიტუაციაში ყველაზე დაუცველია ოლიმპიური თამაშების მასპინძელი ქვეყანა. კერძოდ, 1980 წელს შეერთებულმა შტატებმა სრულად დატოვა სსრკ-ს თამაშები. მას მიბაძეს კანადა, თურქეთი, სამხრეთ კორეა, იაპონია, გერმანია და ჩინეთი.
