სოციალური გარემო მიმდებარე სამყაროს ნაწილია, რომელიც შედგება ადამიანებისგან, ასევე საზოგადოებრივი და სახელმწიფო სტრუქტურებისგან, ორგანიზაციებისგან, რომლებთანაც ადამიანი პირდაპირ კავშირშია ყოველდღიურ ცხოვრებაში. ეს არის ყველა კონკრეტული პიროვნების არსებობის ყველა პირობის მთლიანობა.
სოციალური გარემო დიდ გავლენას ახდენს ადამიანზე, ახდენს გავლენას მის ქცევაზე, ჩვევებზე, აყალიბებს მის შეხედულებებს, ხასიათს, ღირებულების სისტემას. მუდმივად კომუნიკაცია სხვა ადამიანებთან, ადამიანი უნებურად ხვდება მათი გავლენის ქვეშ. ის ხშირად იღებს მათ ჩვევებს, მანერებს, ქცევის წესებს. გარდა ამისა, ინდივიდი იძულებულია გაითვალისწინოს სხვისი შეხედულებები, რწმენა, რათა არ აღმოჩნდეს "შავი ცხვრის" პოზიციაში. ანუ, ის იქცევა ანდაზის სრულ შესაბამისობაში: "ვისთანაც ხელმძღვანელობ, აქედან მოიგებ". ეს ყველაზე აშკარად ბავშვობაში ვლინდება, როდესაც ბავშვი მშობლებისგან მაგალითს იღებს და მათში ყველაფერში სიტყვასიტყვით მიბაძავს.
სოციალური გარემოს გავლენა შეიძლება იყოს როგორც დადებითი, ასევე ნეგატიური. მაგალითად, ადრეული ბავშვობიდან ბავშვი ორმხრივი სიყვარულის, პატივისცემისა და კეთილი ნების ატმოსფეროში აღიზარდა, ის გარშემორტყმული იყო თავაზიანი და კულტურული ადამიანებით, ცდილობდნენ მას კარგი გრძნობები ჩაენერგათ. ამ შემთხვევაში, ის გაიზრდება ღირსეულ პიროვნებად. არსებობს, რა თქმა უნდა, ინდივიდუალური გამონაკლისები, მაგრამ ისინი არ ცვლის ზოგად წესს. თუ ბავშვს სიყვარული და მზრუნველობა არ მიუღია, მის გარემოცვაში არც თუ ისე ღირსეული პიროვნებები გაბატონდნენ, დიდი ალბათობით, როდესაც ის გაიზრდება, ის "მრუდე ბილიკით" გაივლის. არსებობს გამონაკლისები. საკმარისია გავიხსენოთ, მაგალითად, ცნობილი მწერალი მაქსიმ გორკი, რომელიც გაიზარდა მკაცრი და დესპოტი ტირანი ბაბუის სახლში, რომელიც რეგულარულად იყენებდა ფიზიკურ დასჯას.
სოციალური გარემო, კონკრეტული ადამიანების პიროვნების ჩამოყალიბება, თავისთავად შეიძლება შეიცვალოს მრავალი მიზეზის გავლენის ქვეშ, მაგალითად, ეკონომიკური, პოლიტიკური, ისტორიული. მასზე ასევე დიდი გავლენა შეიძლება მოახდინოს მენტალიტეტის თავისებურებებმა, რელიგიურმა ერთგულებამ, ადამიანთა სოციალური და პოლიტიკური საქმიანობის ხარისხმა.
