სოციალური გარემო არის პიროვნებასა და სოციალურ სახელმწიფოს შორის ურთიერთობების ჩამოყალიბებული სოციალური სამყარო, რომელიც ჩამოყალიბდა მრავალი თაობის ადამიანების მიერ მათი ცხოვრებისეული საქმიანობით. ერთი ინდივიდუალური კავშირი სოციალურ გარემოსთან ხორციელდება ინდივიდუალური საქმიანობით საზოგადოებასთან მიმართებაში.
პიროვნების "მიკროგარემო"
მიკროგარემო არის სოციალური რგოლების მცირე რგოლი, რომელიც გავლენას ახდენს პიროვნების პირველადი განვითარებაზე.
განვითარების პირველი და ყველაზე მნიშვნელოვანი რგოლი არის ოჯახი, რომელშიც ადამიანი იღებს პირველადი ფორმირებას. ყალიბდება სოციალური ურთიერთობების სფეროს აღქმა და დამოკიდებულება. ოჯახი იწყებს ადამიანის გაცნობას საზოგადოების წეს-ჩვეულებებთან და ტრადიციებთან, მორალური ქცევის ნორმებთან. საგანმანათლებლო დაწესებულებები, სკოლები ასწავლიან კომუნიკაციის ჩვეულ ფორმებს. მაგალითად, მცირეწლოვანი ბავშვი, რომელიც ოჯახში სიყვარულით არის განწყობილი გარემოს სიყვარულით, ოჯახის უფროსი წევრებისადმი პატივისცემით, მოდის სკოლაში და თან მოაქვს შეძენილი ქცევითი უნარები. ამ უნარების სწავლა სხვა ბავშვებმა შეიძლება. მაგრამ ეს პირიქითაც ხდება - ბავშვს თავისთან მოაქვს უხეშობა, ბოხი დამოკიდებულება, შეუწყნარებლობა სხვა ადამიანის მიმართ.
ამიტომ, საზოგადოების პირველ უჯრედში სოციალური ურთიერთობები ძალზე მნიშვნელოვანია. პიროვნების ინდივიდუალობას ქმნის ის ფაქტი, რომ მისი ფორმირებისა და განვითარების პროცესში ადამიანი გადის სხვადასხვა ეტაპზე და სოციალურ ჯგუფებში - ეს არის ბავშვთა ინსტიტუტები, სკოლები, ინსტიტუტები, შრომითი კოლექტივები. ყველა ამ სოციალურ ჯგუფს აქვს საკუთარი ქცევის წესები და მათი წევრების ურთიერთობა. ამ ყველა ცალკეული საზოგადოების გავლით, ადამიანის პიროვნება მდიდრდება და აყალიბებს მის ქცევას და დამოკიდებულებას მთლიანად საზოგადოების მიმართ.
გუნდი, როგორც სოციალური გარემოს ერთ-ერთი ფაქტორი
ზრდასრულ ასაკში პიროვნების ჩამოყალიბებაზე უდიდესი გავლენა აქვს კოლექტივს. კოლექტივი არის სოციალური ჯგუფი, რომელიც შედგება ადამიანებისგან, რომლებიც გაერთიანებულია ურთიერთობების სისტემით, რომლებიც წარმოიშვა ფსიქოლოგიური კავშირების საფუძველზე. კოლექტიური ურთიერთობების სტრუქტურა მოიცავს ფუნქციურ, მენეჯერულ და მორალურ ურთიერთობებს. ამ სოციალურ ჯგუფს აქვს საკუთარი ფსიქოლოგიური სტრუქტურა, ქცევის საერთო შეფასება, ურთიერთობების ნორმები. ინდივიდის სოციალური ფუნქციები ხორციელდება უშუალოდ ჯგუფში, სადაც ხდება მისი სასიცოცხლო საქმიანობა. თუ ადამიანი გარკვეულ პირობებში ერთდროულად მოპირდაპირე სოციალურ ჯგუფებში იმყოფება, ამან შეიძლება გამოიწვიოს ნეგატიური შედეგები -”გახლეჩილი პიროვნება”, ცოდნისა და რწმენის ერთმანეთისთვის დაწესება. ამიტომ, ძალზე მნიშვნელოვანია იმის გაგება, თუ რა ადგილს იკავებს ადამიანი გუნდში, პირადი და საქმიანი ურთიერთობების გათვალისწინებით. რაც უფრო მაღალია ადგილი, მით უფრო აფასებს ადამიანი მის პირად და საქმიანი რეპუტაციას.
ეს მნიშვნელოვანი სოციალურ-ფსიქოლოგიური მომენტია, ვინაიდან ადამიანს, თავისი ავტორიტეტის შეფასებით, შეუძლია თავი გაწიროს, გუნდის ინტერესები პირადზე მაღლა დააყენოს.
სოციალური გარემოს, როგორც ადამიანის პიროვნების განვითარების მთავარ ფაქტორად, მნიშვნელოვანია, პირველ რიგში, გავიგოთ სოციალური არსების ცნობიერება, სოციალურ-ეკონომიკური სტრუქტურის სტრუქტურა, შრომის განაწილება და წარმოების პროდუქტი. საზოგადოების საქმიანობის.
