ხშირად, მსგავსი იდენტური ფესვების მსგავსი სიტყვები განსხვავებული მნიშვნელობით გამოირჩევა. წინადადებები სიტყვებით "სიამაყე" და "სიამაყე" ემოციურად ფერადი და განსხვავებულად გამოითქმის.
სიტყვების "სიამაყე" და "სიამაყე" წარმოშობა
სიტყვა "სიამაყე" მოდის ძველი სლავურიდან "gr'd", სავარაუდოდ ბერძნული ფესვებიდან. ამ კონცეფციის მნიშვნელობა არის ძლიერი პოზიტიური ემოცია, რომელიც გამოწვეულია საკუთარი წარმატებებით ან ნათესავების, მეგობრების, თანამემამულეების მიღწევებით. არსებობს "სიამაყის" ინტერპრეტაციის კიდევ ერთი ვერსია - თვითშეფასება, ობიექტური თვითშეფასება.
მსგავსი ფორმით ჩამოყალიბდა სიტყვა "სიამაყე". მაგრამ მისი მნიშვნელობა სულ სხვაა - უზომო და უსაფუძვლო ეგოისტური სიამაყე, ამპარტავნება, ამპარტავნება. ამ სიტყვებს სიტყვაში და წერაში სინონიმებად ვერ გამოიყენებთ.
სიტყვების გამოყენება "სიამაყე" და "სიამაყე"
მას შემდეგ, რაც "სიამაყეს" და "სიამაყეს" განსხვავებული ემოციური ფერები აქვთ, საჭიროა მათი განსხვავებულად გამოყენება. "სიამაყით უღიმღამოდ" - ასე ამბობენ ხოლმე ადამიანზე, რომელიც თავისი დამსახურებით თავს იწონებს მოკრძალებისა და თავშეკავების მცირედი ნიშნების გარეშე. გამოყენების მეტი მაგალითები: "მოაცილეთ თქვენი სიამაყე" და "თქვენმა სიამაყემ დააზარალა გონება".
წინადადებები სიტყვით "სიამაყე" ყოველთვის ემოციურად პოზიტიურია. მაგალითად, "მე ვამაყობ, რომ ჩემს ქვეყანაში ასეთი ხალხია!" ან "მე ვამაყობ იმით, რაც მივაღწიე ჩემი სამშობლოსთვის!" და ა.შ.
სინამდვილეში მსოფლიოში ყველა რელიგია სიამაყეს ცოდვად თვლის. უფრო მეტიც, ეს ცოდვა, როგორც მორწმუნეებს სჯერათ, უცვლელად იწვევს მცნებების დარღვევას.
ფილოსოფოსების თვალსაზრისით, სიამაყე ერევა ობიექტურად და ადეკვატურად აღიქვამს ადამიანის არსებობას, მის მნიშვნელობას. ეს ემოცია უბიძგებს ადამიანს, რომ თავი სხვა დანარჩენებზე მაღლა დააყენოს, რითაც მას მარტოხელა, მეგობრებისა და თანამოაზრეებისგან მოკლებული ხდის. პირიქით, სიამაყე ეხმარება ღირსეული მიზნების არჩევაში, ისწრაფვის თვითგანვითარებისკენ, მაღალი მიღწევებისკენ.
განსხვავებული ღირებულებები
სიამაყის გრძნობა ადამიანში ჩნდება არა მხოლოდ საკუთარი მიღწევების, არამედ სხვისი წარმატებების გაცნობიერების შედეგად. სიამაყე ხალხს ფლობს მხოლოდ მათი გამარჯვებისგან, რაც ხშირად გაზვიადებულია მნიშვნელობით.
როდესაც გამოიყენება, სიტყვას "სიამაყე" აქვს უარყოფითი მნიშვნელობა და "სიამაყეს" აქვს დადებითი მნიშვნელობა.
სიამაყე იწვევს თვითშეფასებას და საშუალებას გაძლევთ მიაღწიოთ მეტს, ხოლო ამპარტავნებით შეწონილი სიამაყე ხელს უშლის განვითარებას და ზრდას.
საზოგადოებრივი და რელიგიური ინსტიტუტები არ იწონებენ სიამაყეს და ხელს უწყობენ ადამიანს, რომელიც ამაყობს მიღწევებით.
