2012 წლის 12 ივლისს, ხუთშაბათს, რუსეთის პრეზიდენტი ვლადიმერ პუტინი შეხვდა უკრაინის პრეზიდენტს ვიქტორ იანუკოვიჩს. ორ ლიდერს შორის დიალოგი ყველაზე ნაყოფიერია ბოლო წელიწადნახევრის განმავლობაში. შეხვედრის შედეგად შედგა ათზე მეტი ორმხრივი დოკუმენტის ხელმოწერა.
რუსეთის ფედერაციისა და უკრაინის პრეზიდენტები შეხვდნენ იალტაში, სადაც გაიმართა სახელმწიფოთაშორისი კომისიის სხდომა. ვლადიმერ პუტინმა და ვიქტორ იანუკოვიჩმა განიხილეს საზღვაო სივრცის დელიმიტაცია შავი და აზოვის ზღვებში, ხელი მოაწერეს დეკლარაციას რუსეთ-უკრაინის სტრატეგიული პარტნიორობის შესახებ, მემორანდუმი ატომური ენერგიის მშვიდობიანი მიზნებისათვის გამოყენების პროცედურის შესახებ. ხელმოწერილი დეკლარაციის საფუძველზე შეიქმნება ერთობლივი ჰოლდინგი ენერგეტიკისა და ბირთვული საწვავის ციკლის სფეროში.
მხარეებმა ასევე განიხილეს გაზის მომარაგებისა და გადახდის პრობლემები. ეს კითხვა ბოლო წლებში ყველაზე მწვავედ დგას. შედეგად შედგა შეთანხმება კომპრომისების ძიების გასაძლიერებლად.
შეხვედრის შედეგად პუტინმა და იანუკოვიჩმა შეძლეს შეთანხმება და ხელი მოაწერეს შეთანხმებას ქერჩის სრუტეში და აზოვის ზღვაში საზღვრის დელიმიტაციის შესახებ. კუნძულ ტულუზა, რომელიც დაბრკოლება იყო, სხვა სადავო ტერიტორიების მსგავსად წავიდა უკრაინაში. რუსეთის ფედერაციამ ნებისმიერ დროს მიიღო უფლება გამოიყენოს ქერჩის სრუტე თავისი ხომალდების გადასასვლელად. პოლიტოლოგების აზრით, ეს კომპრომისული გადაწყვეტაა ორივე მხარისთვის.
გაზის ურთიერთობების გადასინჯვისას, რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტმა აღნიშნა, რომ რუსული მხარე ვერ ხედავს მიზეზს შეცვალოს ადრე გაფორმებული ხელშეკრულება ლურჯი საწვავის ფასის შესახებ. მაგრამ ამავე დროს, უკრაინის გაწევრიანება საბაჟო კავშირში შეამცირებს ფასს უკრაინისთვის. იანუკოვიჩი ჯერ არ არის მზად მანქანაში შესასვლელად. საბოლოო გადაწყვეტილებას მიიღებენ მას შემდეგ, რაც უკრაინის პრეზიდენტი დარწმუნდება ამ ასოციაციის ეფექტურობაში.
შეხვედრაზე ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო დეკლარაციის ხელმოწერა რუსეთსა და უკრაინას შორის სტრატეგიული პარტნიორობის შესახებ. ძირითადი დოკუმენტის ძირითადი პუნქტები იყო: სტრატეგიული პარტნიორობის გაღრმავება, სოციალურ-ეკონომიკური რეფორმების ორმხრივი მხარდაჭერა, მეგობრობის განმტკიცება და ორ ხალხს შორის თანამშრომლობის განვითარება, ეკონომიკის მოდერნიზაცია. თანამშრომლობის ძირითადი მიმართულებები მიზნად ისახავს ორივე ქვეყნის პოლიტიკური, ეკონომიკური, გარემოს დაცვის, კულტურული, ჰუმანიტარული, სამეცნიერო და ტექნიკური საქმიანობის განვითარებას.
