პედაგოგიკა არის მეცნიერება, რომელიც მოიცავს ასწლოვან გამოცდილებას სწავლებისა და აღზრდის სფეროში. სოციალურ განმანათლებელს უდიდესი წვლილი მიუძღვის საგანმანათლებლო და აღმზრდელობით პროცესში. გამოცდილება ამ სფეროში ასევე ეხმარება მასწავლებელს ცხოვრებაში.
სოციალური პედაგოგიკა, როგორც პედაგოგიკის დარგი
პედაგოგიკა ყოველდღე შრომაა, რომელიც ასწავლის მასწავლებელს სამაგალითო ქცევას და მაღალ თვითკონტროლს. სოციალური პედაგოგი თავისგან მომთხოვნია, ის უწყვეტად ეძებს სწორ გამოსავალს, რადგან მისი ამოცანაა ცოდნის გადაცემა და ჰარმონიულად განვითარებული პიროვნების ჩამოყალიბება.
მთლიანობაში სოციალური პედაგოგიკა, როგორც სწავლებისა და აღზრდის ხელოვნება, ხელს უწყობს მასწავლებლის აზროვნების ორიენტირებას საზოგადოებაში სოციალური ურთიერთობების დამყარებისკენ. სოციალური პედაგოგი მუშაობს სოციალურად დაუცველი, დაბალშემოსავლიანი ან მრავალშვილიანი ოჯახების ბავშვებთან და მოზარდებთან, ასევე მათ მშობლებთან. მისი საქმიანობა მიზნად ისახავს ბავშვთა და მოზარდთა პირადი და სოციალური პრობლემების მოგვარებას, მათ უფლებებისა და თავისუფლებების დაცვაში.
სოციალური პედაგოგი ხელს უწყობს ფსიქოლოგიური კომფორტის, უსაფრთხოების გარემოს შექმნას; იღებს ზომებს მათი უფლებებისა და თავისუფლებების დასაცავად. ასე რომ, სოციალური პედაგოგიკა უზრუნველყოფს მნიშვნელოვან გამოცდილებას ურთიერთობების სფეროში, ახსნის მახასიათებლებს ადამიანის ქცევაში და მის მოტივებს, აჩვენებს პრობლემების გადაჭრის გზებსა და მეთოდებს.
სოციალური პედაგოგიკა მასწავლებელს მნიშვნელოვანი ცხოვრებისეული გამოცდილებით უზრუნველყოფს პრობლემების გადასაჭრელად
რა თქმა უნდა, ეს საქმიანობა ერთგვარ კვალს ტოვებს მასწავლებლის აზროვნებასა და ქცევაზე. ამრიგად, პროფესიული მენტალიტეტი აყალიბებს დამოკიდებულებებსა და ღირებულებებს სოციალური მასწავლებლისთვის, ავითარებს სასარგებლო პირად და პროფესიულ თვისებებს.
სოციალური პედაგოგიკა ასწავლის გამძლეობას, მოთმინებას და გამძლეობას. პრობლემური ოჯახების ბავშვებთან მუშაობა ხომ შესანიშნავი სამუშაოა. სარეაბილიტაციო ცენტრების, საგანმანათლებლო და სხვა დაწესებულებების მოსწავლეებმა, უდავოდ, უნდა მოაწესრიგონ თავიანთი ქცევა, რომ მომავალში მათ ცხოვრებაში იპოვნონ და გახდნენ პატივსაცემი მოქალაქეები.
სოციალურ პედაგოგს ესმის, რომ ტრავმირებულ ბავშვებს დახმარება სჭირდებათ. სოციალურად დაუცველი ოჯახების მოსწავლეები არ გამორიცხავენ ფსიქიკური აშლილობის განვითარების შესაძლებლობას, რაც მომავალში შეიძლება გამოიწვიოს სოციალურ ქცევას საზოგადოებაში და უკანონო ქმედებებს. მასწავლებელი ეწევა ასეთი ბავშვების ზნეობრივ აღზრდას, რათა მათ ისწავლონ ზნეობრივი ნორმები და აკრძალვები და საკუთარ თავში აღმოაჩინონ სულიერი სიმდიდრე.
სოციალური პედაგოგიკა ასწავლის მასწავლებელს სანდო ურთიერთობების დამყარებას დახმარების საჭიროების მქონე ადამიანებთან. დაუცველი ოჯახიდან ბავშვი ხშირად განსხვავდება ფსიქიკური ჯანმრთელობისა და ინტელექტის მქონე ბავშვისგან სრულფასოვანი ოჯახისგან. სოციალური განმანათლებლის ამოცანაა პრობლემური ბავშვების პოტენციალის სწორი მიმართულებით წარმართვა, მათი შესაძლებლობებისა და ნიჭის განვითარებაში დახმარება.
სოციალური პედაგოგი ავითარებს კომუნიკაციისა და თანაგრძნობის უნარს, რაც მას სხვისი გრძნობების აღქმასა და გააზრებაში ეხმარება. დაუცველი ოჯახების ბავშვებთან მუშაობის გამოცდილება მასწავლებელს საშუალებას აძლევს თავიდან აიცილოს უამრავი შეცდომა ცხოვრებისეულ სიტუაციებში.
სოციალური პედაგოგიკა მასწავლებელს მიმართავს ანალიტიკური აზროვნებისკენ. პრობლემურ ბავშვებთან მუშაობა მოითხოვს მათი დესტრუქციული ქცევის მიზეზის ანალიზის, ასევე პრობლემების გადაჭრისა და შედეგების შერბილების გზების პოვნას. როგორც წესი, პედაგოგიკა ასწავლის, იცოდეს მათი მოქმედების შედეგები. ამრიგად, სოციალური პედაგოგი ავითარებს საჭირო პირად თვისებებს, როგორიცაა ორგანიზაცია, პასუხისმგებლობა და ინიციატივა. ითვლება, რომ სოციალური განმანათლებლის პროფესია მოწოდებაა.ყველა ხომ არ გადაწყვეტს მასწავლებლის გზის არჩევას, შინაგანი რწმენა და ინფორმირებულობა იმის შესახებ, რომ ბავშვებთან მუშაობა ადამიანის ბედია, აუცილებელია.
