დაბერების მიზეზები მრავალფეროვანი და რთულია. სამწუხაროდ, დღეს არ არსებობს ერთიანი თეორია, რომელიც სრულად განმარტავს დაბერების მექანიზმს. ამასთან, არსებობს მთელი რიგი ალტერნატიული ჰიპოთეზები, რომლებიც ხშირად ავსებენ ერთმანეთს.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
სხეულის დაბერების ახსნის ალბათ ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული თეორია არის თვითგანადგურების გენეტიკურად თანდაყოლილი პროგრამის ჰიპოთეზა. ამ თეორიის მიმდევრების თანახმად, აპოპტოზი (უჯრედების სიკვდილის მექანიზმი) თანდაყოლილია არა მხოლოდ ცალკეულ უჯრედებში, არამედ მთლიან ორგანიზმში. მარტივად რომ ვთქვათ, თითოეულ ადამიანს აქვს წინასწარ განსაზღვრული სიცოცხლის ხანგრძლივობა.
ნაბიჯი 2
გამოფიტვის კონცეფციის მომხრეები თვლიან, რომ დროთა განმავლობაში ადამიანის სხეული იშლება და იცლება, ისევე როგორც პრაქტიკულად ყველაფერი იცლება რაც ბუნებაში არსებობს. იმ დაბერება არის ჩვენი სხეულის ცალკეული ნაწილების ცვეთის პროცესი, რომელიც შედარებულია ნებისმიერი აღჭურვილობის ცვეთასთან.
ნაბიჯი 3
ადამიანის სხეულის დაბერების მექანიზმის კიდევ ერთი ახსნა არის თავისუფალი რადიკალების დაჟანგვის თეორია. ამ კონცეფციის თანახმად, ადამიანის სხეულის განადგურების ერთ-ერთ განმსაზღვრელ ფაქტორად ითვლება მეტაბოლიზმის დროს წარმოქმნილი თავისუფალი რადიკალების გავლენა. ეს აგრესიული მოლეკულები ზიანს აყენებენ ყველაფერს, რომელთანაც კონტაქტი აქვთ. უჯრედული მემბრანა განსაკუთრებით მგრძნობიარეა მათი ეფექტის მიმართ. უნდა აღინიშნოს, რომ ეს ჰიპოთეზა განმარტავს არა მხოლოდ თვით დაბერების მექანიზმს, არამედ ამ პროცესის თანმხლებ რიგ პათოლოგიებს - კატარაქტა, ტვინის დისფუნქცია, კიბო, გულსისხლძარღვთა დაავადებები და ა.შ.
ნაბიჯი 4
შემდეგი თეორია ხსნის დაბერებას უჯრედული შენახვის დაკარგვით. სხეულის თითქმის ყველა უჯრედს გაყოფის უნარი აქვს. მაგრამ, როგორც ეს შედარებით ცოტა ხნის წინ გაირკვა, ყოველი დაყოფის დროს დნმ-ის მოლეკულების ჯაჭვი იკლებს და, რა თქმა უნდა, ამ დანაყოფების რაოდენობა თავად არის. გარკვეულ მომენტში, გენეტიკური მასალის რაოდენობა აღარ არის საკმარისი უჯრედის სიცოცხლის შესანარჩუნებლად და, შედეგად, იგი კვდება. ანუ დროთა განმავლობაში ჩვენი სხეული კარგავს აღდგენასა და თვითგანახლების შესაძლებლობას.
