ფედერაცია არის მმართველობის ორი ძირითადი ფორმა. მეორე საერთო ფორმაა უნიტარული სახელმწიფო. ტერმინი "ფედერაცია" ლათინური foederatio (კავშირი, კავშირი) მომდინარეობს და რამდენიმე შედარებით დამოუკიდებელი სახელმწიფოებრივი წარმონაქმნის გაერთიანებას ითვალისწინებს ერთ მთლიან სახელმწიფოში.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ყველა ფედერალურ სახელმწიფოს აქვს მათი ფორმირების ობიექტური ისტორიული მიზეზები. კერძოდ, ფედერაციები შეიძლება ჩამოყალიბდეს ეროვნულ საფუძველზე, რამდენიმე სხვადასხვა ხალხის გაერთიანება ერთ სახელმწიფოში, რელიგიურ საფუძველზე, ტერიტორიული ან შერეული. ფედერაციის მაგალითზე, რომელიც შეიქმნა ტერიტორიულ საფუძველზე, შეიძლება განვიხილოთ გერმანია ან შეერთებული შტატები, ეროვნულ საფუძველზე - ჩეხოსლოვაკია და შერეული საფუძველზე - რუსეთი ან ინდოეთი.
ნაბიჯი 2
მთავარი დამახასიათებელი მახასიათებელი, რომელიც განასხვავებს ფედერაციას უნიტარული სახელმწიფოსგან, არის უმაღლესი ხელისუფლების ორმაგი სისტემა, ფედერალური და რეგიონალური დონის ჩათვლით. ფედერალურ სახელმწიფოში ფედერაციის სუბიექტებს ფედერალურ კონსტიტუციასთან ერთად შეუძლიათ შექმნან საკუთარი კანონები და წესები. მათ შეიძლება ჰქონდეთ საკუთარი მოქალაქეობა, კაპიტალი, საკუთარი გერბი და კონსტიტუციაც კი. ამასთან, ფედერაციის სუბიექტებს არ აქვთ ფედერალური ხელშეკრულების შეწყვეტისა და ფედერაციისგან გამოყოფის უფლება. მათ ასევე არ აქვთ საკუთარი სახელმწიფო სუვერენიტეტი და არ შეუძლიათ დამოუკიდებლად იმოქმედონ საერთაშორისო ასპარეზზე, როგორც მსოფლიო პოლიტიკის დამოუკიდებელი სუბიექტი.
ნაბიჯი 3
მიუხედავად მათი სტრუქტურის სპეციფიკისა და მათი ფორმირების მახასიათებლებისა, ყველა ფედერალურ შტატს აქვს მთელი რიგი თვისებები, რაც მათ საშუალებას აძლევს ზუსტად განასხვაონ მმართველობის სხვა ფორმებისგან:
- ფედერაციის ტერიტორია ყოველთვის შედგება მისი სუბიექტების ტერიტორიებისგან (რეგიონები, შტატები, კანტონები და ა.შ.);
- ფედერალური სახელმწიფო გულისხმობს მრავალფეროვნებას ეთნიკური, ეროვნული, რელიგიური ნიშნით;
- ფედერალური სახელმწიფო ემყარება ფედერალურ ხელშეკრულებას, რომელსაც ხელს აწერს ფედერაციის ყველა სუბიექტი;
- ყველა უმაღლესი საკანონმდებლო, აღმასრულებელი და სასამართლო ხელისუფლება ექვემდებარება ფედერალური სახელმწიფო ორგანოების იურისდიქციას;
- ფედერალური და რეგიონალური ხელისუფლების უფლებამოსილებები შემოიფარგლება ფედერალური კონსტიტუციით;
- ფედერალურ პარლამენტს ყოველთვის აქვს ორპალატიანი სისტემა, რომელშიც ერთი პალატა წარმოადგენს ფედერაციის სუბიექტების ინტერესებს, ხოლო მეორე მოქმედებს, როგორც მთელი ფედერალური სახელმწიფოს საკანონმდებლო ორგანო;
- ფედერაციის სუბიექტებს აქვთ საკუთარი საკანონმდებლო, აღმასრულებელი და სასამართლო ხელისუფლება. მათ შეუძლიათ შექმნან საკუთარი კონსტიტუცია და მოახდინონ კანონმდებლობის შექმნა, ხშირად აქვთ საკუთარი მოქალაქეობა, მაგრამ არ აქვთ საკუთარი ვალუტის დაბეჭდვის უფლება და არ აქვთ სახელმწიფო სუვერენიტეტი.
