მიხეილ ვასილიევიჩ ლომონოსოვი იმდენად ნიჭიერი და მრავალმხრივი ადამიანი იყო, რომ მათ მეცნიერების ფუძემდებლად თვლიან რუსი ქიმიკოსები, ფიზიკოსები, მეტალურგები, ასტრონომები, გეოლოგები და გეოგრაფები. ზუსტი მეცნიერებების გარდა, მის ინტერესთა ჩამონათვალში შედის ჰუმანიტარული მეცნიერებები. ლომონოსოვის აღმოჩენებმა მინერალოგიაში, ასტრონომიაში, ქიმიაში აისახა მისსავე პოეტურ ნაწარმოებებში.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ბავშვობიდან ახალგაზრდა მიხეილმა მონდომებით შეიწოვა ცოდნა, რაც არც ისე მარტივი იყო. დედა გარდაიცვალა, როდესაც ბიჭი ძალიან პატარა იყო, ხოლო დედინაცვალი, უმეცარი და უსიამოვნო ადამიანი იყო, ყველანაირად ცდილობდა, რომ ბავშვი სწავლისგან დაეშვა. ბიჭი ყალბი კითხულობდა, მაგრამ ამან ხელი არ შეუშალა, რომ შეესწავლა იმ პერიოდის სმოტრიტსკის და მაგნიტსკის საუკეთესო სახელმძღვანელოები.
ნაბიჯი 2
ძნელი წარმოსადგენია ასეთი მკითხველი გონების მცენარეულობა თევზაობის სოფელში და მიხეილი ფარულად გაიქცა სახლიდან განათლების მისაღებად. მან მოახერხა მოტყუება, თავად გამოიგონა კეთილშობილი წარმოშობა. ჯერ ახალგაზრდა სწავლობდა ზაიკონოსპასკის სკოლაში, შემდეგ კი პეტერბურგის უნივერსიტეტში, მეცნიერებათა აკადემიაში. მოგვიანებით მაინც იგი გაგზავნეს სასწავლებლად გერმანიაში. ლომონოსოვმა თან წაიყვანა ტრაქტატი ვასილი ტრედიაკოვსკის პოეზიის შესახებ. ეს შეიძლება ჩაითვალოს ლომონოსოვის მრავალფეროვნებით დაინტერესების საწყისად. მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ კიდევ მოსკოვში სწავლის დროს, მიხეილ ვასილიევიჩი პრაქტიკულად წერდა მოხსენებებს პოეტური ფორმით მოცემულ თემებზე. ეს უნარი ძალზე სასარგებლოდ ითვლებოდა ნებისმიერი განათლებული ადამიანისთვის.
ნაბიჯი 3
ლომონოსოვამდე ვერსიფიკაცია შედგებოდა ხაზის ბოლოს რითმის არჩევისა და სტრიქონებში თანაბარი რაოდენობის სიმბოლოების უზრუნველსაყოფად, ყველაზე ხშირად თერთმეტი ან ცამეტი. განსაკუთრებით პოპულარული იყო მომიჯნავე რითმა (პირველი რიგი რითმებით მეორე, მესამე კი მეოთხით). რუსი ხალხისთვის ასეთი ვერსიირება არასასიამოვნო იყო იმის გამო, რომ ჩვენს ენაში სიტყვების სტრესი შეიძლება იყოს ნებისმიერი სილაზე, სხვა ევროპული ენებისგან განსხვავებით. პოეტური ფორმები პოეტური კალამიდან საოცარი და პომპეზური გამოვიდა.
ნაბიჯი 4
ლომონოსოვი, რომელიც კარგად იცნობდა რუსი ხალხის ზეპირ პოეზიას, ვერ შეიმჩნევდა, თუ რა პოზიტიურად განსხვავდება იგი სასამართლო პოეტების შრომისგან, რომლებიც წერდნენ საეკლესიო სლავურ ენას განქორწინებულ რუსულ მეტყველებას. ლომონოსოვი მიზნად ისახავდა ლიტერატურული ენის დაახლოებას ხალხის ენასთან. თუ ადრე პოეტური ნაწარმოებები იწერებოდა ყველაზე ხშირად ქორეაში, ზოგჯერ იამბიურ ენაზე, ლომონოსოვმა შეურია პოეტური ზომები, იყენებდა ქალისა და მამაკაცის რითმებს და ანაცვლებოდა მათ ყველაზე უცნაურ თანმიმდევრობით.
ნაბიჯი 5
ლომონოსოვმა დაყო ლიტერატურული ჟანრები სტილებად ან "მშვიდად". მაგალითად, შეუძლებელი იყო პომპეზური სტილით სიმღერების და ეპიგრამების შექმნა და მნიშვნელოვანი პირების ოდების შედგენისას არ უნდა იქნას გამოყენებული სასაუბრო სიტყვები. თვით ლომონოსოვმა ოსტატურად შეუთავსა თავაზიან პოეტის ნიჭი, რომლის იმპერატორებისადმი მიძღვნილი ოდები ფერადი და ხმაურიანი ჰიპერბოლოებით და მეტაფორებით არის გაჯერებული და პოეტი, რომელიც ოსტატურად აღწერს რეალობას თავისი საშინელი და მხიარული მხარეებით. მიხეილ ვასილიევიჩის ოდები დიდი პოპულარობით სარგებლობდა, იმპერატრიცა მათ სიამოვნებით ციტირებდა რამდენიმე სტრიქონს. და ერთ-ერთი მათგანისთვის ლომონოსოვმა მიიღო ერთიანად თანხა, როგორც ხელფასი მეცნიერებათა აკადემიაში 3 წლის განმავლობაში.
ნაბიჯი 6
ლომონოსოვის საზეიმო ოდებში მონარქი, ამ შემთხვევაში იმპერატრიცა, გვევლინება კეთილშობილ და ბრძენ მმართველად, რომლის ხელმძღვანელობით ყვავის რუსული მიწა. სულიერ ოდებში იგი ადამიანის პიროვნებას სამყაროს ნაწილად თვლის. მაგრამ თანამედროვე ადამიანი უფრო ახლოს და საინტერესოა მისი ყოველდღიური ესკიზებით, ცალკეული პიროვნებებისადმი მიძღვნილი ლექსებით და ოდებთან, რომლებიც დაკავშირებულია მის სხვადასხვა სამეცნიერო ინტერესებთან.
