დიდი მარხვის დროს, მორწმუნეები ცდილობენ დაიცვან მისი მკაცრი წესები, შეზღუდონ საკვები, მავნე ჩვევები და ცუდი ენით. ამასთან, ზოგი თვლის, რომ ამ პერიოდში ასევე აუცილებელია თავი შეიკავოთ სექსუალური ურთიერთობებისგან - თუმცა ასეთი რწმენის გამო, წყვილებში ხშირად ჩნდება კონფლიქტები. რას ამბობენ სასულიერო პირები ამის შესახებ და მართლა შეუთავსებელია სექსი დიდმარხვასთან?
მარხვის წესები: რისი გაკეთება შეგიძლია და რისი გაკეთებაც არ შეგიძლია
სინამდვილეში, დიდმარხვა განწმენდის დროა - ადამიანებმა საკვები რაციონიდან უნდა ამოიღონ ცხოველური პროდუქტები, ალკოჰოლური სასმელები და ა.შ. ერთადერთი ინდულგენცია შეიძლება იყოს წითელი ღვინო, რომელსაც მცირე რაოდენობით და მკაცრად გარკვეულ დღეებში მოიხმარენ. მარხვის დროს სიყვარულის გაკეთებასთან ერთად ყველაფერი გარკვეულწილად უფრო რთულია - კანონიერი მეუღლეების შორის სექსი ხომ ცოდვა არ არის. ამის საპასუხოდ მღვდლები ფარულად ამტკიცებენ, რომ ბიბლია მიუთითებს გაჯერების უარყოფით შედეგებზე და სიცოცხლის დამატებით მათზე, ვინც თავს იკავებს.
თავშეკავებით, სასულიერო პირები გულისხმობენ არა მხოლოდ საკვების შეზღუდვას, არამედ სექსუალურ ურთიერთობებსაც.
ამასთან, ბერების უმეტესობა არ იზიარებს ერთ მოსაზრებას ამ საკითხთან დაკავშირებით. ზოგი დარწმუნებულია, რომ ქრისტიანთა სექსუალური ქორწინება უფასოა და მას არცერთი ტრადიცია ვერ ერევა. ამავე დროს, ბერები ხაზს უსვამენ იმას, რომ საეკლესიო კანონიკების თანახმად, მაინც უნდა შეიკავოთ თავი სექსისგან - ნათლობის ან ლიტურგიის წინა ღამეს. სხვა მღვდლები ირწმუნებიან, რომ მარხვის დღეებში ცოლქმრული მოვალეობის შესრულება ცოდვაა, ვინაიდან დიდი მარხვა არის ადამიანის სუსტი ფიზიკური სხეულზე გამარჯვება და მისი სურვილების გაწევა ანადგურებს ამ გამარჯვებას.
სექსი და სულიერი ცხოვრება
ითვლება, რომ დიდი მარხვის არის გადარჩენის დღეები, რომლის დროსაც ღმერთი მოუწოდებს ხალხს ბრძოლა თავიანთი სისუსტეების და დამანგრეველი ვნებების წინააღმდეგ. თავისი აზრების, მოქმედებებისა და ჩვევების შეზღუდვით ადამიანი უფრო ძლიერი და მდგრადი ხდება სხვადასხვა ცდუნებების მიმართ. თუ სექსის არარსებობა რთულია, ეკლესიაში უნდა აღიარო და მოინანიო - ღმერთი ძალას მისცემს ბრძოლისა და ადამიანის სისუსტის პატიებას. ამის შემდეგ, აუცილებელია საკუთარი თავის შენარჩუნება ლოცვით, რათა ღვთის კაცს ღირსეულად გაუძლოს მარხვას.
მუსულმანებს, მართლმადიდებელი ხალხისგან განსხვავებით, არ აქვთ აკრძალული სიყვარულის შეტანა რამადანში - ამასთან, ეს ნებადართულია მხოლოდ ავადმყოფი, მომთაბარე ან უცხო ქვეყანაში მცხოვრები.
მართლმადიდებლური ეკლესია დიდი მარხვის დროს თავშეკავების აუცილებლობას ხსნის ხორცის მოთვინიერებით, სულიერი ცხოვრების გასაუმჯობესებლად. სხეულის სისუსტემ შეიძლება ადამიანი გადააქციოს ცხოველს, რომელსაც მხოლოდ ინსტინქტები მართავენ - ასეთი ადამიანები, მართლმადიდებლური ცნებების მიხედვით, ჯოჯოხეთში მიდიან. ამიტომ, მღვდლები გვირჩევენ, ვინც მარხულობს და უბრალოდ თანაუგრძნობს მარხვის დღეებში, უარი თქვას დაბალ აზრებზე და მიეცეს სულიერი და ფიზიკური სხეულის განწმენდას.
