წმინდა ბართლომეს ღამე ნამდვილი მოვლენაა, რომელიც საფრანგეთში, პარიზში, 1572 წელს მოხდა. "საუკუნის ყველაზე საშინელი სისხლიანი ხოცვა" - ასე აღწერეს იგი მისმა თანამედროვეებმა. ამ სისხლიანმა ღამემ ათასობით ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა.
რელიგიური ომები შუა საუკუნეების ევროპაში იმდენად ხშირად ხდებოდა, რომ ისინი თითქმის ჩვეულებრივად და ჩვეულებრივად გამოიყურებოდნენ. ამასთან, 1567 წლის 22 აგვისტოს ღამით პარიზში განვითარებულმა მოვლენებმა შოკში ჩააგდო არა მხოლოდ საფრანგეთი, არამედ მთელი ევროპა მათი სისხლიანი პროპორციებით.
ბართლომეს ხოცვა-ჟლეტის ფონზე
ერთი შეხედვით, უბედურებას არაფერი წინასწარმეტყველებდა. კათოლიკებსა და პროტესტანტებს შორის კიდევ ერთი რელიგიური ომი ახლახან დასრულდა საფრანგეთში. სანტ ჟერმენში ხელი მოეწერა სამშვიდობო ხელშეკრულებას. მისი განმტკიცების სურვილით, საფრანგეთის დედოფალი ეკატერინე მედიჩი ცოლად აქორწინებს თავის დას მარგარიტა ვალოისს ჰუგენოტზე, რომელიც მალე ნავარის პრინცი ჰენრი იქნება.
ამასთან, რადიკალი კათოლიკეები, გისების ოჯახის მეთაურობით, არ აღიარებდნენ Saint Germain- ის მშვიდობას და ეწინააღმდეგებოდნენ მარგარეტის ჰუგენოტთან ქორწინებას. მათ აქტიურად უჭერდა მხარს ესპანეთის მეფე ფილიპე II.
ბევრი მდიდარი ჰუგენოტი მოვიდა ქორწილში პარიზში. ამან აშკარა უკმაყოფილება გამოიწვია დედაქალაქის საზოგადოების სხვადასხვა სექტორში, სადაც ძირითადად კათოლიკეები ცხოვრობენ.
გარდა ამისა, პაპს ამ ქორწინების უფლება არ მისცა.
ვითარებას ამძაფრებდა საგარეო პოლიტიკური წინააღმდეგობები. ჰუგენოტების ლიდერმა, ადმირალმა გასპარ დე დე კოპინიმ, ეკატერინე დე მედიჩი მიიწვია ესპანეთის წინააღმდეგ საფრანგეთის კათოლიკეთა და ჰუგენოტების ერთობლივი ძალების როლში. ამაში მან საფრანგეთში სამოქალაქო ომის ალტერნატივა ნახა. ეკატერინე ამას კატეგორიულად ეწინააღმდეგებოდა. მისი აზრით, საფრანგეთი იმ დროს ძალზე დასუსტდა მრავალი წლის სამოქალაქო სისხლისღვრის შედეგად და ვერ გაუძლო ძლიერ ესპანეთს.
წმინდა ბართლომეს ღამე და მისი შედეგები
წმინდა ბართლომეს დღის ღამეს პარიზის ქუჩებში ხოცვა-ჟლეტა დაიწყო. კათოლიკებმა, გამოიყენეს თავიანთი უზარმაზარი რიცხვითი უპირატესობა, დაუნდობლად მოკლეს პროტესტანტები. ამ უკანასკნელის შავი სამოსი მათ ადვილად ატაცებდა გაბრაზებული ბრბოს. მათ არავის დაუშურებია. მოკლეს ქალებიც და ბავშვებიც.
ამასთან, საქმე მხოლოდ ჰუგენოტებით არ შემოიფარგლებოდა. კათოლიკეების დიდი ნაწილი ასევე დაეცა მათი თანამორწმუნეების ხელში. ისარგებლეს სისხლიანი დაბნეულობით, ადამიანები კლავდნენ ერთმანეთს ძარცვის მიზნით, პირადი ანგარიშების გასწორების მიზნით და საერთოდ უმიზეზოდ.
მომდევნო დღეებში ხოცვა გავრცელდა საფრანგეთის ყველა დიდ ქალაქში.
არავინ იცის ამ კოშმარში დაღუპულთა ზუსტი რაოდენობა. ამასთან, ისტორიკოსების უმეტესობას მიაჩნია, რომ მსხვერპლთა რიცხვი შეიძლება იყოს ოცდაათი ათასიც კი.
ჰუგენოტებმა განიცადეს გამოუსწორებელი ზიანი ამ სასტიკ ხოცვა-ჟლეტას. მათი ძლიერი ლიდერები თითქმის ყველა განადგურდა. რელიგიური ომების ტალღამ საფრანგეთში დაიწყო კლება.
