სირიის ომი სამოქალაქოა. ერთ მხარეს, სირიის ოპოზიციის ბოევიკებსა და მომხრეებს, მეორე მხარეს, სამთავრობო და მოკავშირეთა ძალებს. მესამე მხარეს არიან ქურთები, რომლებმაც შექმნეს საკუთარი ავტონომიური რეგიონი საკუთარი მთავრობით.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
2006-2011 წლებში სირიაში მძიმე გვალვა მოხდა. ამან გამოიწვია პირუტყვისა და ნათესების 80% დაღუპვა. ბუნებრივი რესურსების გაფლანგვა და არასწორი მართვა წინ უძღოდა მიწის გაუდაბნოებას და წყლის დეფიციტს. თითქმის მილიონი ადამიანი დარჩა საარსებო წყაროს გარეშე. შექმნილი ვითარების გამო სოფლად მოსახლეობა, პასტორალისტები და ფერმერები ქალაქებში გადასახლდნენ. გარდა ამისა, ერაყელი ლტოლვილები სირიის ქალაქებში ჩამოვიდნენ საცხოვრებლად მათ ქვეყანაში ამერიკული ჯარების შეჭრის შემდეგ. სწრაფად გაიზარდა უმუშევრობა. დაძაბულობა გაიზარდა ქალაქებში, რამაც გარკვეულწილად შეუწყო ხელი შეიარაღებულ კონფლიქტს.
ნაბიჯი 2
სამოქალაქო ომის დაწყების მიზეზი იყო "არაბული გაზაფხული". ეს დაიწყო გადატრიალებების ტალღით და დემონსტრაციებით არაბულ სახელმწიფოებში 2010 წლის 18 დეკემბერს. გადატრიალებები მოხდა ეგვიპტეში, ტუნისში, იემენში, ლიბიაში. სირიის ხალხი, რომელიც უკმაყოფილო იყო პრეზიდენტ ბაშარ ალ ასადის ავტორიტარული მმართველობით, მთავრობის სოციალურ-პოლიტიკური სისტემით, ალავიტების ბატონობით ძალაუფლების სტრუქტურებში, მივიდა საჯარო დემონსტრაციაზე 2011 წლის 26 იანვარს. მოსახლეობამ ასევე გამოთქვა ლოზუნგები კორუფციისა და ქურთული პრობლემის წინააღმდეგ.
ნაბიჯი 3
მასიური საპროტესტო გამოსვლები სირიაში 2011 წლის 15 მარტს დაიწყო. დროთა განმავლობაში სიტუაცია გადაიზარდა სახალხო აჯანყებაში. დემონსტრანტებმა მოითხოვეს ასადისა და მისი მთავრობის გადადგომა. აჯანყების ჩასახშობად პრეზიდენტმა ტანკები და სნაიპერები გამოიყენა. გათიშეთ წყალი და ელექტროენერგია. ჯარმა ალყა შემოარტყა რამდენიმე ქალაქს. იყო შემთხვევები, როდესაც ჯარისკაცები, რომლებიც უარს ამბობდნენ მშვიდობიან მოსახლეობაზე, ადგილზე ისროდნენ. რამ გამოიწვია სირიის არმიის მასიური დეზერტირობა.
ნაბიჯი 4
მარტის ბოლოს ბაშარ ალ ასადმა გაათავისუფლა მინისტრთა კაბინეტი, გააუქმა საგანგებო მდგომარეობა და შეიწყალა პოლიტპატიმრები. ამასთან, დღემ ვერ გადაარჩინა. მას შემდეგ, რაც მეამბოხეები და რეგულარული ჯარისგან განდგომილები გაერთიანდნენ და შექმნეს საბრძოლო ნაწილები. 2011 წლის ბოლოს მათ დაიწყეს ბრძოლა სირიის თავისუფალი არმიის დროშის ქვეშ.
ნაბიჯი 5
2012 წელს სხვა ქვეყნებმა დაიწყეს დაპირისპირებაში მონაწილეობის მიღება. აჯანყებულებს იარაღი მიაწოდეს ირანმა, საუდის არაბეთმა, კატარმა. რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრომ ღიად აღიარა სირიის მთავრობისთვის იარაღით დახმარების ფაქტი. ბაშარის მხარეს ასევე იყო DPRK, ვენესუელა და ირანი. სირიის ინფორმაციის მინისტრმა თქვა, რომ მსოფლიოს 83 ქვეყნის ხალხი მონაწილეობს სამოქალაქო ომში. უცხოელების წილი ოპოზიციაში 85% -ს აღწევს. შეგვიძლია ვთქვათ, რომ არაბულ სახელმწიფოში მცირე მსოფლიო ომი მიმდინარეობს.
ნაბიჯი 6
შეიარაღებული კონფლიქტი გრძელდება. 2014 წლის 3 ივნისს ჩატარდა საპრეზიდენტო არჩევნები, სადაც გაიმარჯვა ბაშარ ალ-ასადმა. ოპოზიციამ და არაერთმა უცხოელმა ქვეყანამ არ აღიარა მისი შედეგები.
