პოლიტიკური რეჟიმი გაგებულია, როგორც სახელმწიფოს მიერ ხელისუფლების განხორციელების მეთოდებისა და გზების სისტემა. ეს კონცეფცია შინაარსით საკმაოდ ფართოა. ზოგადად, ეს ასახავს სახელმწიფო მანქანის ფუნქციებს, ისევე როგორც ძალაუფლების განხორციელების ფორმას. დღეს მსოფლიოში გავრცელებულ ერთ-ერთ პოლიტიკურ რეჟიმს დემოკრატიულს უწოდებენ.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
დემოკრატიული რეჟიმი დამახასიათებელია იმ ქვეყნებისთვის, სადაც ეკონომიკა ორიენტირებულია სოციალურ საჭიროებებზე. როგორც წესი, ასეთ სახელმწიფოებს აქვთ ძლიერი და დიდი საშუალო ფენა. დემოკრატიულ საზოგადოებაში მმართველი ორგანოები ასრულებენ თავიანთ ფუნქციებს, ხელმძღვანელობენ კონსტიტუციით, ქვეყნის ფუნდამენტური კანონით. განვითარებულ დემოკრატიას ახასიათებს ხელისუფლების დანაწილების დაბალანსებული სისტემა.
ნაბიჯი 2
დემოკრატიაში ძალაუფლების ძირითადი წყაროა პოპულარული მასები. ამავე დროს, პატივს სცემენ ყველა მოქალაქის თანასწორობას კანონის წინაშე და სახელმწიფოს მმართველი ძირითადი ორგანოების არჩევას. არჩევნებზე ხმის მიცემის გადაწყვეტილებები მიიღება მარტივი ან კვალიფიციური უმრავლესობით. ეს არის დემოკრატიული პოლიტიკური რეჟიმის იდეალური მოდელი. როგორც განვითარებული დემოკრატიული ქვეყნების მქონე ქვეყნების მაგალითი, პოლიტოლოგებს, როგორც წესი, მოჰყავთ შეერთებული შტატები, საფრანგეთი და ევროპის მრავალი სხვა სახელმწიფო.
ნაბიჯი 3
ასევე არსებობს ქვეყნები, რომლებსაც ე.წ ავტორიტარული რეჟიმი აქვთ. მისი მთავარი განსხვავება დემოკრატიისაგან არის იძულების მეთოდების ფართო გამოყენება, თუმცა საზოგადოებაში დემოკრატიის გარკვეული მახასიათებლები და ლიბერალური ღირებულებები შეიძლება ერთდროულად იყოს წარმოდგენილი. არჩევნებიც ნორმად ითვლება, მაგრამ ისინი შეზღუდულია და ძირითადად ფორმალურია. ავტორიტარიზმს ახასიათებს აღმასრულებელი ხელისუფლების უპირატესობა და არა საკანონმდებლო ხელისუფლება.
ნაბიჯი 4
ტოტალიტარული პოლიტიკური რეჟიმი ასევე მკვეთრად განსხვავდება დემოკრატიისაგან. ასეთ სახელმწიფოებში ძალაუფლება თითქმის მთლიანად აგებულია იძულების დახვეწილ მეთოდებზე: იდეოლოგიურ, ფსიქოლოგიურ და ფიზიკურზეც კი. არჩევნები არ არის გათვალისწინებული კანონით. ტოტალიტარულ სახელმწიფოში ძალაუფლება, როგორც წესი, ერთადერთი მმართველის ან ელიტარული ჯგუფის ხელშია, რომელიც ხშირად შენიღბულია პარტიულ-სახელმწიფო ორგანოებად.
ნაბიჯი 5
ამრიგად, მთავარი განსხვავება დემოკრატიულ რეჟიმსა და მმართველობის სხვა სისტემებს შორის არის ნამდვილი, ვიდრე ფორმალური, დემოკრატიის განხორციელება. დემოკრატიაში ძალაუფლება ემყარება მხოლოდ სამართლებრივ მეთოდებს. ამავე დროს, კანონის ნორმები იდეალურად შეესაბამება ქვეყნის მოქალაქეთა უმრავლესობის აზრს და ნების გამოვლენას, რომლებსაც აქვთ ხმის მიცემის უფლება.
ნაბიჯი 6
დემოკრატიული სახელმწიფოს კიდევ ერთი გამორჩეული თვისება არის ადამიანის სამოქალაქო, პოლიტიკური, ასევე პირადი უფლებებისა და თავისუფლებების გარანტიები. დემოკრატია არის ძლიერი სახელმწიფო და განვითარებული სამოქალაქო საზოგადოება, რომელშიც ყველა გრძნობს არა მხოლოდ თავისუფალ, არამედ პასუხისმგებლობას ქვეყანაში არსებული მდგომარეობისთვის.
