ომები, რევოლუციები და სხვა მნიშვნელოვანი სოციალური რევოლუციები ხშირად ავლენს ადამიანის ბუნების ყველაზე ბნელ, მახინჯ ასპექტებს. ამის მიუხედავად, ასეთი მოვლენების დროს ხალხს შეუძლია სულის ნამდვილი სიდიადის დემონსტრირება.
1821 წელი. რევოლუციური ბრძოლის ცეცხლში აალებულია ბალკანეთის ნახევარკუნძული - ბერძენი ხალხი ებრძვის მრავალი წლის განმავლობაში თურქეთის მმართველობას. თავდაპირველად, გაფანტულ აჯანყებულ ჯგუფებს, რომელთა განკარგულებაში მხოლოდ ანტიკური იარაღი იყო, ძალზე გაუჭირდათ ბრძოლა ოსმალეთის იმპერიის ორგანიზებული და კარგად შეიარაღებული არმიისა და ლონდონის კონვენციის წინააღმდეგ, რომელიც საბერძნეთს რუსეთის იმპერიის დახმარებას უწევდა., საფრანგეთი და დიდი ბრიტანეთი, ხელი მოეწერა მხოლოდ 1827 წელს.
აკროპოლისის ალყა
საომარი მოქმედებების ერთ-ერთი ყველაზე სასტიკი არენა იყო ათენის აკროპოლისი. ეს ისტორიული და არქიტექტურული ძეგლი, თავდაპირველად ძველი ბერძნული პოლის გამაგრებული ნაწილი, მე -19 საუკუნეში სამხედრო ციხის როლს ასრულებდა - სწორედ მასში იმალებოდა თურქული გარნიზონი.
პირველად ბერძნულმა რევოლუციურმა არმიამ ალყა შემოარტყა ათენის აკროპოლისს ეროვნულ-განმათავისუფლებელი ომის დასაწყისში - 1821 წლის მარტში. თურქებმა შედარებით სწრაფად გაართვეს თავი ამ ალყას - ივლისში ისინი აჯანყებულებს ბარისკენ მიაბრუნეს.
აკროპოლისის მეორე ალყა, რომელიც იმავე წლის ნოემბერში დაიწყო, უფრო წარმატებული აღმოჩნდა. ამასთან, აკროპოლისის აღების ამ მცდელობას ძალიან სერიოზული სირთულეებიც მოჰყვა: ბერძნებმა ცეცხლი გახსნეს უძველეს ციხესიმაგრეზე, დაადეს ნაღმები, მაგრამ თურქეთის გარნიზონი არ დანებდა.
ამასთან, ალყის დროს დრო მუდამ ალყაშემორტყმულთა მხარეშია: თურქებს საბრძოლო მასალები ამოეწურათ, მხოლოდ მცირედი ლოდინი დარჩა - და აკროპოლისის დანებება გარდაუვალი გახდებოდა. შემდეგ კი საბერძნეთის არმიის ლიდერები მოულოდნელ მოქმედებას აკეთებენ: ისინი თავიანთ კაცს აგზავნიან თურქებთან მოლაპარაკებებზე და თანხმდებიან … ტყვიის დამზადებისთვის ტყვიის ოდენობა, რომელიც ისინი მზად არიან გადასცენ თურქეთის გარნიზონში.
კეთილშობილი ჟესტის მიზეზი
ბერძნების მხრიდან ასეთი ფართო ჟესტი სულაც არ იყო დაკავშირებული რაინდობის გამოვლენის სურვილთან: როდესაც მშობლიური ქვეყნის თავისუფლება ემუქრება, თავადაზნაურობის თამაშები შეუსაბამოა. ამ გზით ბერძნებს განზრახული ჰქონდათ თავიანთი ეროვნული სალოცავის შენარჩუნება.
თუ კარგად დაათვალიერებთ ოლიმპიური ზევსის ტაძარში ჩამოვარდნილ სვეტებს, შეამჩნევთ, რომ ამ სვეტების ცენტრში ღრუებია. ძველი ბერძენი არქიტექტორები ამ ღრუებს ტყვიით ავსებდნენ სვეტების სიმტკიცის გაზრდის მიზნით - ეს ტექნოლოგია გამოიყენებოდა ძველი საბერძნეთის ყველა სვეტისთვის. გამონაკლისი არ ყოფილა ატენის აკროპოლისზე მდებარე პართენონის სვეტები.
თურქებმა იცოდნენ ამის შესახებ და დაიწყეს სვეტების განადგურება ტყვიის მოპოვებისა და ტყვიების დამზადების მიზნით. უძველესი ძეგლის განადგურების აღსაკვეთად, ბერძნებმა თურქებს შესთავაზეს ასეთი გარიგება: იმდენი ტყვია იქნება, რამდენიც მათ სჭირდებათ - დაე, დატოვონ პართენონი ხელუხლებელი.
ამასთან, ეს გარიგება განსაკუთრებით არ დაეხმარა თურქულ გარნიზონს: ბერძნებმა მოახერხეს წყლის მოწამვლა ერთადერთ ჭაში, საიდანაც თურქებს წყლის აღება შეეძლოთ, ხოლო გარნიზონი იძულებული გახდა დანებებულიყო აჯანყებულთა წყალობით.
