საცხოვრებელი ადგილი არის საცხოვრებლად, რომელიც კანონით არის მინიჭებული პირისთვის, რომელზეც იგი მუდმივად მდებარეობს, წელიწადში ექვსი თვის განმავლობაში. საცხოვრებელი ადგილის არჩევას ნებაყოფლობით ახორციელებენ ყველა კატეგორიის მოქალაქეები, განქორწინების შემთხვევაში მცირეწლოვანი ბავშვების ჩათვლით.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
თუ წელიწადში 6 თვეზე მეტხანს ბინადრობთ ბინაში ან სახლში, როგორც თქვენი მფლობელის მუდმივი რეგისტრაციის ადგილი ან ქვექირავების ხელშეკრულების საფუძველზე, მაშინ ეს საცხოვრებელი ადგილი იქნება თქვენი საცხოვრებელი ადგილი. თქვენ უნდა დარეგისტრირდეთ თქვენს საცხოვრებელ ადგილზე ახალ საცხოვრებელ სახლში ჩასვლის დღიდან 7 დღის განმავლობაში. დაუკავშირდით პასპორტის ოფიცერს განცხადებით, გამგზავრების ფურცლით, პასპორტით და დოკუმენტით, რომელიც გადაადგილების საფუძველია (საიჯარო ხელშეკრულება, ქონების საკუთრების მოწმობა, სასამართლოს გადაწყვეტილება, მესაკუთრის განცხადება და ა.შ.).
ნაბიჯი 2
გთხოვთ გაითვალისწინოთ: ბინაში ან სახლში საცხოვრებელ ადგილას რეგისტრაციისთვის, რომელიც ერთობლივად არის საკუთრებაში, თქვენ დაგჭირდებათ ყველა თანასაკუთრის თანხმობა. ხოლო მუნიციპალურ საცხოვრებელში იურიდიულად შესვლისთვის - ყველა რეგისტრირებული პირის თანხმობა. ამასთან, არასრულწლოვნების შემოღებისთვის არ არის საჭირო არც მფლობელების, არც დამსაქმებელთა თანხმობა. ეს განსაკუთრებით ეხება იმ შემთხვევაში, თუ ბავშვი განქორწინების შემდეგ დარჩა ერთ-ერთ მშობელთან.
ნაბიჯი 3
თუ თქვენს ყოფილ მეუღლესთან კონსენსუსის მიღწევა არ შეგიძლიათ, თუ სად ცხოვრობს თქვენი შვილი, მიმართეთ სასამართლოს სარჩელის მოთხოვნით. განაცხადში მიეთითება სასამართლოს სახელი, მოსარჩელისა და მოპასუხის სახელი, მესამე პირის სახელი (მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანოები), ბავშვის სრული სახელი და მისი ყოფნის ადგილი ამჟამად.
ნაბიჯი 4
მოკლედ აღწერეთ პრეტენზიების არსი (მაგალითად, მოსარჩელის უფლებების დარღვევა ბავშვის აღზრდის შესახებ, ბავშვის ინტერესების დარღვევა, ბავშვისთვის უფრო კომფორტულ პირობებში ცხოვრების შესაძლებლობა და ა.შ.). თქვენს განცხადებას დაურთეთ თქვენი სარჩელის დამადასტურებელი ყველა დოკუმენტი.
ნაბიჯი 5
ნუ დაივიწყებთ, რომ სასამართლოსთვის ფუნდამენტური იქნება არა ის, თუ რა პირობები შეგიძიათ (ან ვერ შექმნათ) ბავშვისთვის, არამედ ვინ არის ის მშობლები, რომელთანაც სურს დარჩენა. სასამართლოს შეუძლია მას მოსთხოვოს ამის შესახებ (თუ ის უკვე 10 წლისაა) ან ასეთი დასკვნა გააკეთოს მოწმეების (ნათესავების, მეზობლების) ჩვენებების, ფოტო და ვიდეო მასალების, მიმოწერის საფუძველზე. ამასთან, სასამართლოს გადაწყვეტილება ბავშვის საცხოვრებელი ადგილის შესახებ უნდა იყოს კოორდინირებული მეურვეობისა და მეურვეობის ორგანოებთან.
