სიკვდილი არის ფარული ფარული ფარული საიდუმლოება. უამრავი რიტორიკული კითხვაა სიკვდილთან დაკავშირებით. ფსიქოლოგები, ნათელმხილველები, ფილოსოფოსები და მეცნიერები ეძებენ მათ პასუხებს. უზარმაზარი რიტუალები და ნიშნები ასოცირდება მიცვალებულებთან. ამ რიტუალებიდან ერთ-ერთი ის არის, რომ გარდაცვლილი ყოველთვის ფეხით მიჰყავთ წინ.
რას ამბობს რელიგია?
რელიგიურებს სჯერათ, რომ მისი გარდაცვალების შემდეგაც ადამიანი ყოველთვის ადრე ანგარიშვალდებულია ღვთის წინაშე. როდესაც პანაშვიდი ხდება, მიცვალებულთან ერთად კუბო ფეხებით წამოიწევა, ისე რომ მიცვალებულის სახე საკურთხევლისკენ უნდა წავიდეს. ზოგიერთ ხალხში ამ რიტუალს სხვა არაფერი უწოდებენ, გარდა "უკანასკნელი ლოცვისა". მაგალითად, ძველი სლავები კარს უკავშირებდნენ სხვა სამყაროს შესასვლელს. დაუყოვნებლივ შეგიძლიათ გახსოვდეთ კიდევ ერთი მსგავსი ნიშანი - თქვენ ვერ იძინებთ ფეხებით კარისკენ. ეს ნიშანი გამოწვეულია იმით, რომ ძველი სლავების აზრით, ძილი სიკვდილთან ახლოს მყოფი მდგომარეობაა. ძილის დროს სული ტოვებს ადამიანის სხეულს და უბრუნდება გამოღვიძებას. მეცნიერებმა დაამტკიცეს, რომ თქვენ ნამდვილად ვერ იძინებთ ფეხზე კარისკენ. ამ თანამდებობაზე ადამიანი თავს დაუცველად გრძნობს. შედეგად, ძილი ხდება შეშფოთებული და მოუსვენარი.
რატომ არის ტრადიციულად საჭირო პირველ რიგში მკვდარი ადამიანის ფეხების ტარება?
ძველად მიცვალებულებს კარიდან არ ატარებდნენ. განხორციელდა მიცვალებულის ფანჯრიდან ან კედელში სპეციალურად გაკეთებული ხვრელის გატანის პროცესი. დაკრძალვის შემდეგ, ხვრელი კვლავ შეკეთდა. ტრადიციის თანახმად, ითვლება, რომ ამ გზით მიჰყვება მას გარდაცვლილის სული და ვერ იპოვის სახლისკენ მიმავალ გზას. ითვლებოდა, რომ წინააღმდეგ შემთხვევაში გარდაცვლილის სული შეიძლება დარჩეს სახლში.
მიცვალებულს ფეხებით ატარებენ ისე, რომ სულმა იცის სად მიემართება, მაგრამ არ ახსოვს უკან დაბრუნების გზა. ზოგიერთ ჩვეულებაში აღნიშნულია, რომ სხვა სამყარო ერთგვარი "უკუღმა" სამყაროა. როდესაც ადამიანი იბადება, ისინი პირველები გამოდიან. მშობიარობა ბავშვის გარეგნობის წინ ხშირად რთულია და ზოგჯერ მთავრდება ბავშვის ან დედის სიკვდილით. აქედან მიღებული ჩვეულებაა - სარკეების ქსოვილით დაფარვა. ბევრ ჩვეულებაში ნათქვამია, რომ სარკე არის სხვა სამყაროს შესასვლელი. ითვლება, რომ თუ სული სარკეში ხედავს თავს, მაშინ მას შეუძლია დარჩეს.
ამასთან, ზოგიერთ ხალხში, მაგალითად, ყირიმის კარაიტებს შეიძლება მივაკუთვნოთ ისინი, არსებობს ჩვეულება, რომ ჯერ მიცვალებულის თავი ატარონ.
რაციონალური თვალსაზრისი
თუ დავივიწყებთ რელიგიასა და ტრადიციას და მივმართავთ საღ აზრს, მაშინ გვესმის, რომ ისინი ადამიანს წინ მიჰყავთ ფეხებით ისე, რომ კუბოს მატარებელმა არ შეძლოს გარდაცვლილის სახეს გადახედოს. ზოგი ადამიანი ძალიან ნერვიულობს, როდესაც გარდაცვლილს ხედავს. შეშინებულმა ბევრმა შეიძლება გონება დაკარგოს.
ცოცხალ ადამიანს ყოველთვის წინ მიჰყავს თავი, როგორც, მაგალითად, დამხრჩვალი ადამიანის გადარჩენისას, ცეცხლმოკიდებული სახლიდან ადამიანის გაყვანისას. ეს კეთდება იმისათვის, რომ დაზარალებულის სახეს გაეცნოთ მის მდგომარეობას და, თუ ეს შესაძლებელია, მოვა სამაშველო.
