დედამიწაზე არის ადგილები, სადაც დღის საათების ხანგრძლივობა მთელი წლის განმავლობაში ერთნაირია - ეს არის ეკვატორზე მყოფი ადგილები. პლანეტის ყველა სხვა რეგიონში, დღის ხანგრძლივობა მაქსიმალურია ზაფხულის მზედგომის დღეს (22 ივნისი) მინიმუმამდე ზამთრის მზედგომის დღეს (22 დეკემბერს). რაც უფრო ახლოს მდებარეობს რელიეფი ეკვატორთან, მით უფრო სუსტია ეს რყევები და პირიქით.
დედამიწის ღერძი გადახრილია ეკლიპტიკისკენ, ანუ იმ სიბრტყისაკენ, რომელშიც მდებარეობს მზე-დედამიწის სისტემა, დაახლოებით 66,6 გრადუსიანი კუთხით. რომ არა ეს დახრილი, დღის სინათლის საათების ხანგრძლივობა დედამიწის ნებისმიერ წერტილზე მთელი წლის განმავლობაში იგივე იქნებოდა, ამას განსაზღვრავდა მხოლოდ ტერიტორიის გეოგრაფიული გრძედი. მაგრამ სწორედ ღერძის დახრის გამო ხდება, რომ პლანეტის ჩრდილოეთ ნახევარსფერო გაზაფხულსა და შემოდგომის ბუნიობას შორის პერიოდში (21 მარტიდან 22 სექტემბრამდე) დღისით უყურებს მზეს. სამხრეთ ნახევარსფერო, შესაბამისად, დღისით ნაკლები დღისით არის მზისკენ. ამიტომ, იმ პერიოდში, როდესაც ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში ზაფხულია, სამხრეთ ნახევარსფეროში ზამთარია. როდესაც დედამიწამ, მზის გარშემო ნახევარწრის აღწერით, თავისი ორბიტის საპირისპირო წერტილში გადაინაცვლა, ყველაფერი შეიცვალა. ახლა სამხრეთ ნახევარსფერო მთელი დღის განმავლობაში მზისკენ არის მიმართული, ამიტომ ზაფხული იქ იწყება, ზამთარი კი ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში. შესაბამისად, ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში დღის ხანგრძლივობა მკვეთრად შემცირდა. რუსეთის ტერიტორიაზე, ისევე როგორც მთელ ჩრდილოეთ ნახევარსფეროში, ზამთრის ყველაზე მოკლე დღეა 22 დეკემბერი. არსებობს უზარმაზარი ადგილები, სადაც ზამთარში ხდება პოლარული ღამეები, ანუ მზე საერთოდ არ ამოდის ჰორიზონტზე. ეს ფენომენი შეიმჩნევა ეგრეთ წოდებული არქტიკული წრის ჩრდილოეთით მდებარე ადგილებში, ანუ განედზე დაახლოებით 66,5 გრადუსი. პოლარული ღამის ხანგრძლივობაა რამდენიმე დღიდან რამდენიმე თვემდე (ჩრდილოეთ პოლუსთან ახლოს მდებარე ადგილებში). 22 დეკემბრის შემდეგ - ზამთრის მზედგომის დღე - დღის საათების ხანგრძლივობა სტაბილურად იზრდება. თავდაპირველად ეს ზრდა თითქმის შეუმჩნეველია, რადგან დღეში მხოლოდ რამდენიმე წუთია. მაგრამ თანდათანობით დღის საათები მნიშვნელოვნად იზრდება. გაზაფხულის ბუნიობის დღეს (21 მარტი), რომელიც ასტრონომიული გაზაფხულის დასაწყისად ითვლება, მისი ხანგრძლივობა შედარებულია ღამის ხანგრძლივობასთან.
